این مقاله به مرور و در طی روند درمانی من کامل می‌شود

توسعه‌ی فردی نویسنده معمولن شامل تمرینات و آموزش نویسندگی، مطالعه و نکات کلیدی مربوط به آن، پشتکار و رسیدگی به مسائل انگیزشی و یا بها دادن به بهداشت روانی او شمرده می‌شود. چیزی که بسیار کم به آن پرداخته شده سلامت جسمانی نویسنده است. موضوعی بسیار مهم که اگر نادیده گرفته شود، بهای سنگینی برای نویسنده دارد، چه بسا در دراز مدت سبب دوری ناخواسته او از نوشتن شود.

این مطلب یک مقاله‌ی علمی و تخصصی نیست، تنها تجربه‌ی زیسته‌ی من درباره‌ی مشکلی است که سال‌هاست درگیرش بوده‌ام. هدفم از نوشتن این مطلب کمک به کسانی است که همچون من درد فیزیکی، مانعی برای بهره‌وری بیشترشان است. تجربه‌ و آموزشی که از دکترم فراگرفته‌ام و دوست دارم با شما شریک شوم، تا همگی در سلامت کامل به کار مورد علاقه‌مان ادامه دهیم. البته که تنها برای نویسندگان مهم و آموزنده نیست، برای هرکس که کار پشت‌میز دارند و ساعت‌ها باید در یک حالت مضر برای بدن کار کنند نیز بسیار سودمند است.

ولی قبل از شروع آن توصیه می‌کنم اگر مشکل جدی دارید، حتمن به دکتر مراجعه کنید. چرا که من نکات عمومی را می‌نویسم و احتمالن برای مشکلات خاص و جدی نیاز به درمان جدی است. همچنان که من درمانم را زیر نظر دکتری مجرب شروع کرده‌ام.

تجربه‌ی من از اولین ملاقات با دکتر جدید

دکتر نکاتی را متذکر شدند که تا به حال هیچ کدام از شش-هفت دکتری که طی سال‌ها برای مشکل‎‌ام به آنها مراجعه کرده بودم، حتا اشاره‌ای هم به آنها نکرده بودند. نخست شغل‌ام را پرسیدند و من با افتخار بدون تردید گفتم نویسنده‌ام. بد نیست این مقاله را بخوانید تا متوجه شوید چرا می‌گویم بدون تردید: گفتم؛ من یک نویسنده‌ام

سپس عکس‌های قبلی را دیدند و ازم خواستند چند بار طول اتاق را راه بروم و با دقت راه‌رفتن‌ام را زیر نظر گرفتند. از آنجا که مشکل من مادرزادی است و از پانزده سالگی که به خاطر درد کمر و با گرفتن عکس رادیولوژی پی به مشکلم بردم، هیچ درمان موثری از هیچ دکتری ندیدم، این‌بار هم ناامیدانه به ایشان مراجعه کردم. بارها و با تجربه‌ی دیدن دکترهای مختلف، به این نتیجه رسیده بودم که مشکل‌ام درمان کارساز و خاصی ندارد، چرا که نه آنقدر وخیم است که نیاز به جراحی داشته باشد و نه آنقدر خفیف است که بشود با آن سر کرد.

اما دکتر من را از اشتباه درآورند و متذکر شدند با اینکه جراحی برای من درمان مفیدی نخواهد بود، اما برای رفع درد و جلوگیری از پیشرفت آن، راه‌کارهای زیادی وجود دارد. من هم همچون شما از ادامه و پایان کار بی‌خبرم. تنها امیدوارنه خود را به دکتر می‌سپارم و رفته رفته برای‌تان از نتیجه خواهم نوشت.

نکاتی مهم  و کلی که باید هنگام مطالعه و نوشتن رعایت شود

• بر خلاف آنچه تا کنون شنیده بودم، دکتر هیچ روش نشستنی را برای طولانی مدت توصیه نکردند، تاکیدشان بر این بود که حالت نشستن را هر نیم ساعت تغییر دهم.

• صندلی‌ و استاندارد بودن‌ آن بسیار مهم است که در ادامه بیشتر توضیح می‌دهد.

• ارتفاع استاندارد میز سبب حل مشکلات جسمانی نمی‌شود. اینکه میز ارتفاعی مناسب دارد، نباید شما را به آرامش برساند که ساعت‌ها در یک حالت باشید. باید ارتفاع بدن از میز به هنگام خستگی بوسیله‌ی صندلی تغییر کند. گاهی میز باید تا ارتفاع سینه‌تان برسد و گاهی پایین‌تر و در حد استاندارد باشد.

• نکته‌ای که دکتر بسیار تاکید داشتند، قرار گرفتن پاها به طور کامل روی زمین بود. فرقی ندارد تلوزیون می‌بینید، می‌نویسید و یا غذا میل می‌کنید. ارتفاع صندلی باید طوری باشد که هر دو کف پا کاملن روی زمین قرار گیرد.

• نشستن و یا دراز کشیدن به صورتی که لپ‌تاپ یا دفتر و کتاب روی زانوی جمع شده باشد، بسیار مضر است.

حالت‌های مختلف بدن هنگام نوشتن و کار با لپ‌تاپ

• روی صندلی بنشینید در حالیکه پشت صاف است، پاها کاملن روی زمین و لپ‌تاپ در ارتفاعی قرار گیرد که بالای سینه باشد. (همان‌طور که قبلن گفتم این ارتفاع باید هر چندوقت تغییر کند)

• روی زمین و دمر دراز بکشید و لپ‌تاپ روی زمین و مقابل چشمانتان باشد. این حالت پوزیشنی برخلاف حالت شماره 1 دارد و سبب می‌شود ستون فقرات از بودن در یک حالت به مدت طولانی، صدمه نبیند.

• اگر می‌خواهید روی تخت بنویسید، باید به پشتی تکیه دهید و پاها کامل روی زمین باشد، هر حالت دیگری که داشته باشید مضر است.

• اگر روی زمین می‌نشینید، حتمن باید به جایی تکیه دهید و زانوان‌تان به هیچ‌وجه خم نشود.

• نکته‌ی جالب که دکتر با درایت اشاره کردند و برایم جالب بود، اشاره به روند نوشتن بود. اینکه درک درستی از نوشتن داشتند و گفتند تمام شرایط، به طور مثال انداختن تشکی آماده برای حالت دمر نوشتن، از قبل حاضر باشد تا رشته افکارتان پاره نشود.

صندلی استاندار، نکته‌ای هزینه‌بر اما بسیار مهم

می‌دانستم صندلی نهارخوری‌مان که در نبود صندلی مخصوص نوشتن، یار من در نوشتن بود، نامناسب است اما گمان نمی‌کردم تا این حد غیراستاندارد باشد. دکتر ویژگی‌های یک صندلی مناسب را اینگونه شرح دادند:

• عرض نشیمنگاه صندلی باید یک و نیم برابر عرض باسن هر شخص باشد تا به راحتی جای تکان‌خوردن آزادانه داشت.

• پشتی صندلی باید در قسمت انتهایی گود رفته باشد.

• نشیمنگاه نه باید سفت باشد و نه باید نرم باشد. تا حدی قابل انعطاف باشد، مناسب است.

• ارتفاع‌اش طوری باشد که پاها کامل روی زمین قرار گیرد. ولی قابلیت کوتاه و بلند شدن داشته باشد تا هنگام خستگی با زیاد کردن ارتفاع فشار از روی گردن برداشته شده و میز تا ارتفاع سینه برسد.

• حتمن دسته داشته باشد تا هنگام بلند شدن، وزن بدن را با استفاده از آنها از روی پا و کمر برداشت.

فعلن تا یک ماه ورزش و پیاده‌روی برای من ممنوع است. یک ماه دیگر باید از کل بدن‌ام اسکن بگیرم و دکتر درمان را شروع کنند. روند درمان‌ام را در همین مقاله خواهم نوشت. و هر نکته‌ای کع بدانم برای شما مفید است.

توصیه‌هایی برای مراقبت (کمردرد، گردن درد، زانودرد)

• پرهیز از پله بخصوص پایین رفتن از پله و مسیر شیب‌دار

• حتمن روز میز غذا میل کنید. نشستن روی زمین ممنوع است.

• روی تختخواب بخوابید نه روی زمین. تشک طبی فوم فشرده بدون فنر

• فقط از توالت فرنگی استفاده کنید.

• کفش طبی در بیرون از منزل و صندل طبی داخل منزل استفاده شود.

• روی صندلی بنشینید و از روبرو تلوزیون ببینید از نشستن یا خوابیدن روی زمین جدن پرهیز کنید.

• ارتفاع صندلی طوری باشد که وقتی در انتهای صندلی می‌نشینید، پاشنه‌های هر دو پا روی زمین قرار بگیرند.

• بالابردن دستها به هنگام ظرفشویی، برداشتن چیزی از کابینت،گردگیری و … بالاتر از ارتفاع صورت اکیدن ممنوع است.

• دردهای گردن با انتشار به بازوها، یک‌طرفه و یا دوطرفه، همین‌طور درد کمر با انتشار به پشت (ناحیه سرینی و پشت ران‌ها) و یا بی‌حسی در نواحی فوق، نشانگر درگیری شبکه عصبی گردنی و یا کمری (دیسک کمر و گردن) بوده و لازم است حتمن به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.