کاریکلماتور نویسی بار اول توسط پرویز شاپور ابداع شد. شاملوی بزرگ از ترکیب دو کلمه ی کلمه و کاریکاتور نام کاریکلماتور برروی نوشته های شاپور نهاد. برخلاف نام سخت و نسبتا طولانی اش سبکی است که باید موجز، ساده  و به بیانی عامیانه باشد و البته اغلب ظنزآمیز است که با کنایه مفاهیم انتقادی و گاه شاعرانه را به سادگی و تیزبینانه بیان می کند. نمونه هایی از کاریکلماتورهای استاد این سبک جناب شاپور :

به اندازه ای تشنه ام که اشک ریختن به قیمت جانم تمام مشود.

• دود سرگرم بالا رفتن از سقوط است.
• چشمت لبریز نگاه نامحرم است.

سبکی است که به تازگی با آن  آشنا شده ام. قصد دارم هر از گاهی که ذهنم یاری کرد و ذوقی نشان داد در این صفحه سیاه مشق هایم را بنویسم.

• مهتاب را تاب دادم ماه افتاد.
• شیرین به کام فرهاد تلخ شد.
• در قفس ذهنم را باز گذاشتم، طفلی جلد است پر نمی کشد.
• آنقدر دلم باز شد تا ترکید.
• چشم و دل را می شود سیر کرد شکم را چه کنیم.
• از بس غصه خوردم چاق شدم. برای لاغری قرص شادی چند؟
• سر گناهکار نه پای دار رفت نه بالای دار.
• قلمم جان داد تا قصه ای زاده شود.
• آب رفته که به جوی بازگشت، سیل آمد.
• صداقت مانع کسب است.
• به معتاد گفتم ترک کن گفت موجب مرض است.
• ترس برادر ندارد، نام دیگرش مرگ است.
• در آسانسور دلم سر می خورد.
• از تنگی آسمان است که برخی از ستاره ها هجرت می کنند.
• امید، آمد نیامد دارد.
• امید واهی از نومیدی کشنده تر است.
• بریدن از امید،سرآغاز راهی است نو.
• از دیگران امیدت را ببر تا به خودت امیدوار شوی.
• امید را نبند، بگذار رها باشد.
• امید که مرد، آرزو خودکشی کرد.
• آسمان از بغض سیاه شد.
• رود در پی دریا روان شد ولی مرداب گشت.
• قلب سنگت شیشه ی دلم را شکست.
• آینه تصویرم را خورد.
• به آینه سنگ نشان دادم زیبا نشانم داد.
• آینه دروغ گفت بلد نیست، نتوانستیم رفیق شویم.
• آینه که شکست ترک خوردم.
• سنگ نگاهت،آینه ی دلم را شکست.
• آنقدر خودم را دوست نداشتم تا تصویرم در آینه محو شد.
• دیگر به آینه نمی نگرم. آن که آنجاست را نمی شناسم.
• آینه شکست من محو شدم.
• در آینه ی چشمانت زیباترم.
• چشمانت آینه ی من است.
• پینکیو هم راستگو شد ولی سیاستمدار نه.
• یه روز یه سیاستمدار راست گفت، مرد.
• رنگین کمان به بدرقه باران آمد.
• آسمان هم به بدبختی ما عادت کرده، دیگر نمی‌گرید.
• جنگل که با آسمان قهر کرد، بیابان شد.
• خورشید به ابر چشمک زد، ابر از خجالت آب شد و بارید.
• دریا به کودکانش که غضب میکند، می گوید برید به ساحل به کارای زشتتون فکر کنید.
• ماه آنقدرام که می گویند میل دیده شدن ندارد،  ابر که می بیند در پناهش پنهان می شود.
• خسته که شدم، انگیزه‌ کولم کرد.
•  امید عصای انگیزه شد.
• آنقدر چشم در برابر چشم کور شد که بینایی نماند.
• در مدرسه سواد زاده شد، خلاقیت مرد.
• دیگ به دیگ می‌گه خودتو یه سیم بکش.
• راه دلم به دلش بن بست بود.
• پینوکیو هم راستگو شد. سیاستمدار نه.
• یه روز یه سیاستمدار راست گفت، مرد.
• ماهی را هر وقت از آب بگیری می میره.
• خسته و ناامید که شدم انگیزه کولم کرد.
• امید عصای انگیزه شد.
• عدالت تنها دروغی است که همه دوست دارند باور کنند.
• آنقدر چشم در برابر چشم کور شد که دیگر بینایی باقی نماند.
• اگر کسی برام تب کرد منم تب میکنم براش چرا باید بمیرم؟
• یه چشممنون به آینده بود چشم دیگه به گذشته. تنها زندگیمون رو از دست دادیم.
• برای خودم قبر خریدم تا زندگی کنم.
• مردم به مراسم تشییع جنازه می رن که باور کنند زنده اند.
• از جناب محترم شتر می خواهم تا اطلاع ثانوی مقابل منزل بنده خوابشان نگیرد.
• به نوشته هایم که نگاه می کنم می گویم قربون دست و پای بلورینتون.
• باز خوانی نوشته هایم چون سیلی به صورت ذوق زدگی ناشی از خلق شاهکاری بدیع بود.
• توان و سوادم که ته می کشد، روند تمام نشدنی بازنویسی به سر می رسد.
• حلیم با نمک، فسنجون ترش و دلمه ی برگ شیرین شوخی های وقیحانه با ذائقه اند.
• کاش سازمان ملل به جای آدم های ترسو و محافظه کار با کودکانی جایگزین می شد که بدون فهمیدن زبان هم در پنج دقیقه به تفاهم می رسند و بدون داد و قال در کنار هم به شادی بازی می کنند.